In de twintigste eeuw vertrouwde de stad op een aantal stortplaatsen voor afvalverwerking. Toen, in december 2001, werd de laatste vuilnisbelt van de stad, Fresh Kills Landfill op Staten Island, gesloten. Als reactie hierop hebben we een 20-jarenplan voor het exporteren van afval aangenomen.
De jaarlijkse rekening van de stad voor het inzamelen en afvoeren van huishoudelijk afval steeg van ongeveer $ 658 miljoen in 2000 en naar ongeveer anderhalf miljard dollar in 2008. De kosten van verwijdering zijn gestegen van $ 300 miljoen in 2005 tot ongeveer $ 400 miljoen vandaag. Hoewel een deel daarvan inflatie is, is het meeste te wijten aan de hogere kosten van het transporteren en storten van afval buiten de staat. Het langetermijnplan van de stad is om de kosten te verlagen door meer te recyclen, afval te verminderen en een afvaltransportsysteem aan het water te bouwen dat minder afhankelijk is van vrachtwagens en dat containers kan gebruiken om afval per binnenschip te vervoeren en verder weg te trainen naar goedkopere stortplaatsen.
Het is moeilijk om een milieuvriendelijker afvalbeheersysteem voor te stellen dan het systeem dat we in New York hebben. Eigenlijk is het niet zo moeilijk voor te stellen, als je terugkijkt en je de tijd herinnert dat we ons afval in de oceaan dumpten, of verbrandingsovens in de kelders van flatgebouwen gebruikten om 's nachts afval te verbranden.
Tegenwoordig verzamelen we afval met vrachtwagens die zeer vervuilende diesel gebruiken en dumpen we dat afval vervolgens op de vloer van afvaloverslagstations die zich meestal in arme buurten bevinden. Vervolgens scheppen we het afval van de vloer en laden het in grote vrachtwagens die ook zeer vervuilende dieselbrandstof verbranden en vervoeren het naar stortplaatsen en afval naar energieverbrandingsovens die zich buiten New York City bevinden.
Terwijl we ons hele watersysteem bezitten, laat ons afvalsysteem ons over aan de genade van de particuliere markt en de grillen van het Congres en andere staten. Het huidige systeem van afvalexport maakt de stad op den duur kwetsbaar. Het is moeilijker om stortplaatsen te storten in deze regio dan vroeger. Het politieke verzet tegen het storten van afval groeit in veel gemeenschappen op stortplaatsen. Er worden regelmatig wetsvoorstellen ingediend bij het Congres die lokale overheden, deelstaatregeringen en gouverneurs machtigen om de ontvangst van afval van buiten de staat te beperken of te verbieden.
Hoewel de goedkeuring van dergelijke rekeningen verre van zeker is, is de mogelijkheid van goedkeuring in de komende twintig jaar groot genoeg om bezorgdheid te rechtvaardigen. Evenzo kunnen strengere voorschriften voor nieuwe stortplaatsen door federale en nationale milieubeschermingsagentschappen de kosten van nieuwe stortplaatsen verhogen en de toekomstige stortcapaciteit beperken. Ten slotte zullen stortplaatsexploitanten in de loop van de tijd zeker de prijzen verhogen, en de staats- en gemeentelijke overheden zullen waarschijnlijk belastingen op afvalverwijdering invoeren.
Waarom maken New Yorkers zoveel afval? Welnu, we zijn met velen en New Yorkers zijn drukbezette mensen - we gooien afval causaal weg en we houden er niet van om ons afval te sorteren. We denken liever niet aan afval of waar het terecht komt. Ik denk dat we de fantasie hebben dat die groene plastic bergen vuilniszakken op straat op magische wijze worden vervoerd naar een of andere mythische hemel voor vast afval.
De gekozen leiders van New York weten dat afval een probleem is dat niet kan worden gewonnen. Zolang de kostenstijgingen van het exporteren van afval geleidelijk gaan, is het onwaarschijnlijk dat er genoeg politiek lawaai zal worden gegenereerd om een zittende burgemeester ertoe aan te zetten de afvalexport te heroverwegen. Geen enkele burgemeester die bij zijn of haar verstand is, zal proberen een vuilverbrandingsoven of vuilstortplaats in of nabij de stad te bouwen.
Toch is de technologie van afvalverbranding enorm vooruitgegaan sinds we in de jaren zestig stopten met het gebruik van die vreselijke appartementsverbrandingsovens. In Japan wordt 70 procent van al het afval verbrand en daarbij wordt elektriciteit opgewekt. Hoewel verbranding de lucht vervuilt, is het minder vervuilend dan het transport van afval in vrachtwagens op diesel naar lekkende stortplaatsen buiten de staat.
Wat is de oplossing? In 2003 stelde ik voor om ons afval over te brengen naar afvalenergiecentrales in enkele van de economisch noodlijdende steden langs de Hudson River. Dit zou banen en goedkopere stroom kunnen opleveren voor steden die ze echt zouden kunnen gebruiken. Hoewel ik dat idee nog steeds leuk vind, deed niemand anders dat.
Het volgende idee dat ik zou willen voorstellen, is het ontwikkelen van op de gemeenschap gebaseerde afvalbeheerfaciliteiten. Misschien zouden kleinschaliger afval naar energiecentrales in combinatie met recyclingfaciliteiten en anaërobe vergisters (een vorm van geautomatiseerde compostinstallatie) in alle 59 gemeentelijke bestuursdistricten in de stad kunnen worden geplaatst. Natuurlijk zouden we schaalvoordelen verliezen bij het beheer van deze kleine voorzieningen, en sommige buurten zouden moeite hebben om een plek te vinden om ze te plaatsen. Toch is het misschien een goed moment om de technologie te ontwikkelen om kleinere, kosteneffectieve afvalvoorzieningen te maken. Als iedereen zijn eigen afval zou moeten beheren, zouden we misschien een manier vinden om er minder van te maken.
