Toegang tot de Payload Hazardous Service Facility (Foto: Robin Seemangal)
Weggestopt in de industriële zone van het Kennedy Space Center in Florida is de Payload Hazardous Service Facility (PHSF) waar het 20,50 meter hoge, cilindrische Cygnus-ruimtevaartuig van Orbital ATK wordt geladen met meer dan 7.000 lbs vracht en zich in de laatste fase van voorbereiding bevindt voor zijn gerichte lancering op 3 december naar het ISS.
5 maanden na de explosie van de SpaceX Falcon 9 tijdens bevoorradingsmissie 7 en 1 jaar na de explosie van de Antares-raket tijdens de laatste bevoorradingsmissie van Orbital ATK, voegde Braganca Innovation zich bij NASA en Orbital ATK terwijl ze zich voorbereiden op een cruciale lancering die zal worden hervat voorraden naar het internationale ruimtestation sturen zonder de hulp van de Japanners of de Russen. 
(Foto: Thaddeus Cesari)
Voorafgaand aan mijn binnenkomst in de cleanroom van de faciliteit, legde NASA-veiligheidsexpert Don Clarkson uit dat het gebied erg veilig was, maar een aantal gevaarlijke elementen bevatte waarop ik me moest voorbereiden. Deze materialen omvatten 450 kg watervrij hydrazine en 375 kg stikstoftetroxide - chemische verbindingen die worden gebruikt in raketstuwstof. Ik kreeg de opdracht om de uitgangen bij binnenkomst in de faciliteit te bestuderen en alert te zijn voor het geval een snelle evacuatie noodzakelijk was.
Mijn eerste stop in de faciliteit was een veiligheidscontrolepunt waar mijn door NASA uitgegeven badge werd genomen en op de muur werd geplaatst direct naast de badge van Orbital ATK Mission Manager en voormalig ISS-astronaut Daniel M. Tani, die aanwezig was om de noten en bouten van de missie. Gewapend met mijn pas opgeblazen ego en een paar babyblauwe laarsjes die niet echt aan mijn voeten pasten, liep ik verder naar de kleedruimte.
Ik werd snel opgemeten door NASA-personeel en kreeg een schoon pak om over mijn kleding te gooien. In sciencefictionfilms en b-movie-virusthrillers zijn er altijd vreemde kamers waar mensen gekleed in deze specifieke pakken een paar minuten blijven staan terwijl er luchtstromen naar hen worden geblazen. Toch heb ik geen idee hoe deze kamer of het luchtbad mij of het ruimtevaartuig beschermde tegen besmetting.
Nadat ik het meer dan levensgrote Vehicle Assembly Building en de International Space Station Processing-faciliteit al had bezocht, dacht ik dat het gebruikelijke wonder dat ik het afgelopen jaar heb meegemaakt met rapportage vanuit Kennedy Space Center, mijn gevoel van ontzag zou hebben verminderd. Ik had het mis. Het betreden van de hoge erker die de toepasselijke naam dankt aan zijn verticale hoogte, spreekt tot de verbeelding.
De kamer is bezaaid met onherkenbare technologie, veiligheidshelmen, zware industriële apparatuur en zelfs de kleinere gereedschappen die in een standaardwerkplaats te vinden zijn. Zoals met bijna elke faciliteit die ik heb verkend in het Kennedy Space Center van NASA, is de gebruikte technologie een lappendeken van oud en nieuw. 
Foto: Robin Seemangal
Momenteel bezet de hoogbouw het Cygnus-ruimtevaartuig van Orbital ATK dat verticaal tussen de twee delen van de beschermende stroomlijnkap stond terwijl een team van ingenieurs inspecties en aanpassingen aan de romp van de laadmodule uitvoerde. Achter de Cygnus bevinden zich torenhoge toegangsdeuren tot de Payload Hazardous Service Facility, die 35 ft breed en 75 ft hoog is. De hele servicebaai is 70 voet breed en 110 voet lang. 
Foto: Robin Seemangal
Orbital ATK staat aan de grond sinds de explosie van hun Antares-raket vorig jaar en staat te popelen om terug te keren naar de vlucht en benadrukt het belang van het opnieuw starten van vrachtleveringen aan het internationale ruimtestation. NASA en Orbital hebben deze missie ongeveer 6 maanden gepland, wat een relatief korte tijdlijn is als je bedenkt dat Orbital ATK hun apparatuur door het hele land moet verplaatsen en hun operationele personeel moet mobiliseren.
Het Cygnus-ruimtevaartuig bestaat uitsluitend om het ISS te bevoorraden, dat elk jaar ongeveer 33.000 lbs aan materiaal nodig heeft voor een gemiddelde bemanning van 6 die op het ruimtestation wonen en werken. Sprekend tot mezelf en een handvol anderen, legde Orbital ATK Mission Manager Daniel M. Tani uit dat hij 16 jaar als astronaut heeft doorgebracht met een verblijf van 4 maanden op het ruimtestation en dat het geven van die jongens eten en t-shirts vrij dichtbij is en dierbaar aan mijn hart.
Naast het veelbesproken 'jaar in de ruimte'-onderzoek van commandant Scott Kelly, besteedt de huidige bemanning van Expeditie 45 het grootste deel van hun tijd aan het uitvoeren van wetenschappelijke experimenten. Dit is goed voor een groot deel van het materiaal dat op de Cygnus is geladen, aangezien de bemanning regelmatig reserveonderdelen nodig heeft. Zie het ruimtestation als een zeer gecompliceerde Winnebago en je kunt niet stoppen bij Wal-Mart en Pep Boys, dus alles wat je gaat om dat nodig te hebben of erop te anticiperen, en het voertuig moet daarboven staan en voorgepositioneerd zijn, legde Tani uit. Het was onduidelijk of hij rechtstreeks verwees naar de klassieke Spaceballs van Mel Brook. 
Orbital ATK Mission Manager en voormalig astronaut Daniel M. Tani (Foto: Robin Seemangal)
Met een huidige actieve bemanning van 6 moet NASA ervoor zorgen dat er voldoende voedsel wordt afgeleverd bij het ruimtestation, wat resulteert in ten minste 6.000 maaltijden per jaar bij vrachtritten. Het is onmogelijk om alle soorten voedsel op te sommen die op het ISS worden geconsumeerd, maar het menu bevat heel fruit en gerechten die hydratatie vereisen, zoals mac en kaas of pasta. Voedsel wordt geselecteerd om tegemoet te komen aan de apparaten die de ISS-bemanning beschikbaar heeft. Hoewel een oven voor het opwarmen van maaltijden kan worden gebruikt, hebben ze geen koelkast voor het bewaren van bederfelijke waren.
Ketchup, mosterd en mayonaise maken deel uit van de bevoorradingsmissies, maar zout en peper zijn alleen in vloeibare vorm verkrijgbaar. Vanwege het gebrek aan zwaartekracht kunnen astronauten deze kruiden niet op hun voedsel strooien, omdat het gewoon zou wegdrijven en waarschijnlijk in hun ogen zou komen. Normaal zout en peper kan ook apparatuur vervuilen of nabijgelegen ventilatieopeningen verstoppen. Wat betreft dranken; thee, koffie, limonade en sinaasappelsap zijn beschikbaar.
Samen met de gebruikelijke materialen die bij een bevoorradingsmissie zijn inbegrepen, zal het Cygnus-ruimtevaartuig een groot en zwaar ruimtepak vervoeren dat extra zorg vereist tijdens plaatsing in de capsule. Ook aan boord zijn een paar kleine satellieten die bij aankomst door het ruimtestation zullen worden gevlogen en vanuit een luchtsluis in het vacuüm van de ruimte worden ingezet.
Na te zijn gelanceerd vanaf Cape Canaveral op 3 december met behulp van een United Launch Alliance Atlas V-raket, zal het Cygnus-ruimtevaartuig worden geleid door grondcontrollers om voorzichtig in de buurt van het ISS te manoeuvreren totdat astronaut Kjell Lindgren het kan grijpen met de in Canada gebouwde robotarm van het station. De Cygnus zal dan aan het ISS worden gekoppeld en daar ongeveer 3 weken blijven totdat het volledig is geladen met afvalmateriaal en vervolgens wordt vrijgegeven om in de baan van de aarde te verbranden. 
Het orbitale ATK Cygnus-ruimtevaartuig (Foto: Robin Seemangal)
Robin Seemangal richt zich op NASA en pleitbezorging voor ruimteverkenning. Hij is geboren en getogen in Brooklyn, waar hij momenteel woont. Vind hem op Instagram voor meer ruimtegerelateerde inhoud: @not_gatsby.
