Hoofd Startpagina Olie, olie overal! Paul Thomas Anderson gaat naar het oude westen voor een gusher die nieuwe hebzucht oproept

Olie, olie overal! Paul Thomas Anderson gaat naar het oude westen voor een gusher die nieuwe hebzucht oproept

Welke Film Te Zien?
 

De hoofdrolspeler van de film, Daniel Plainview van Daniel Day-Lewis, verdient een hard leven als zilvermijnwerker totdat een wanhopige jongeman uit Californië, Paul Dano's Paul Sunday, hem een ​​aanbod doet. Voor $ 500 zal Sunday Plainview de locatie vertellen van de geitenboerderij van zijn familie in Californië, waar de olie uit de grond lekt. Plainview laat vanaf het begin zien dat hij een taaie, sluwe, altijd wantrouwende onderhandelaar is, terwijl hij aan zondag uitlegt dat er veel plaatsen zijn waar olie naar de oppervlakte stijgt, maar heel weinig met veel olie eronder. Toch aanvaardt hij de deal en rijdt naar New Boston in een van de eerste net uitgevonden auto's, die een revolutie teweeg zullen brengen in de olie-industrie totdat olie het wereldwijde monster wordt dat ons buitenlands beleid tot op de dag van vandaag plaagt.

Immers, waarom zou de tweevoudig Oscar-genomineerde Mr. Anderson anders een 80 jaar oude, weinig bekende Sinclair-roman aanpassen voor een high-budget productie met in de hoofdrol Oscarwinnaar Mr. Day-Lewis? Zijn karakter zou gebaseerd zijn op de echte Edward Doheny, een oliemagnaat uit die periode. Toch wordt er heel weinig in de film onthuld over het vroegere leven van Plainview, waardoor hij een zoontje heeft, H.W. (Dillon Freasier). Over zijn vorige leven wil Plainview niet praten, en niemand in de film, en zeker niet de vrouwen, komt ooit dicht genoeg bij hem om zijn gelofte van geheimhouding te breken. Inderdaad, Plainview blijft overal een fascinerende, vaak ondoorgrondelijke aanwezigheid, maar uiteindelijk een moreel weerzinwekkende figuur. Is het kapitalisme of olie of de American Way of Life die hem zo verwerpelijk maakt? Nogmaals, meneer Anderson geeft ons weinig aanwijzingen over de innerlijke mens, en alleen de vindingrijkheid van de heer Day-Lewis als acteur houdt ons geïntrigeerd over zijn mogelijke motieven, of is motief een te ouderwets woord voor deze dappere nieuwe wereld?

Olie, met de milieuschade die het aanricht op de bodem en op gemeenschappen, is niet de enige slechterik in het stuk. Revivalist-religie neemt ook een paar klappen, want tegen het einde krijgt de capriolen van de tweelingbroer van Paul Sunday, Eli (ook gespeeld door Paul Dano), meer dan een paar lachjes. Eli stelt als voorwaarde voor de aankoop van de boerderij van zijn vader door Plainview dat er een baptistenkerk op het terrein wordt gebouwd met een deel van de oliewinsten. Plainview stemt cynisch in met Eli's aanmatigende opdringerigheid, maar je voelt vanaf het begin een definitieve afrekening tussen deze twee opperste egoïsten.

Oh, ja, onderweg wordt de zoon van Plainview doof gemaakt door een ongeluk bij de olieboortoren, en Plainview laat het nu gehandicapte kind vrolijk in een vertrekkende trein achter. Ze worden uiteindelijk maar bitter herenigd, en de emotionele littekens blijven hun leven lang achtervolgen.

Er zijn een paar schijnbaar fatsoenlijke mensen die Plainview tegenkomt op zijn ruige pad van meedogenloze zelfverbetering, maar ze dienen alleen om zijn vermogen voor een mysterieuze maligniteit te verlichten. Niet bepaald mysterieus, want op een gegeven moment komt hij regelrecht naar buiten en zegt dat hij nooit van mensen heeft gehouden.

Toevallig heb ik genoten van alle voorgaande vier films van Mr. Anderson: Harde Acht (1996), Boogie-avonden (1997), Magnolia (1999) en Punch-dronken liefde (2002). Ik heb altijd vooral de flair gewaardeerd die hij toonde in zijn casting en in zijn vermogen om alle excentriciteiten van zijn personages te extraheren uit de artiesten die ze spelen. Maar ik heb nog nooit een Anderson-film gezien met een hoofdpersonage dat zo weinig sympathieke vibes uitstraalde naar het publiek, zelfs als de sfeer onaangenaam en zelfs onsmakelijk was.

Niettemin, Er zal bloed zijn blijft een indrukwekkende prestatie in zijn zelfverzekerde expertise in het weergeven van de gesimuleerde realiteit van een vervlogen tijd en plaats, grotendeels met een geïnspireerd gebruik van regionale amateuracteurs en figuranten met de juiste bewegingen en geluiden. In dit bioscoopjaar van ongebreidelde morbiditeit en misdaad, Er zal bloed zijn past heel mooi bij alle heersende paranoia op en naast het scherm.

Artikelen Die U Misschien Leuk Vindt :