Jasmine Cephas Jones speelt in Blindspotting .STARZ De film van 2018 Blindspotting werd terecht geprezen als een bitter liefdevol en liefdevol bitter portret van een gentrificerend Oakland. Het werd vooral geprezen om het ambitieuze en onconventionele script van de sterren Daveed Diggs en Rafael Casal. Vergeleken met de nieuwe STARZ spin-off tv-serie met dezelfde naam, echter, Blindspotting de film ziet er verrassend Hollywood uit. De serie is in sommige opzichten experimenteel, maar wat hem echt onderscheidt van zijn oorsprong is zijn televisie-achtigheid; het omvat sitcom-tropen, een ensemble-cast en op vrouwen gerichte verhalen. Daarbij slaagt het erin om die zeldzame tv-aanpassing te zijn die zijn filmvoorganger overtreft
Het grote scherm Blindspotting gaat over Collin (Diggs), die het einde van zijn voorwaardelijke vrijlating nadert, en zijn vriend Miles (Casal) die vastbesloten is hem in de problemen te brengen. De tv-show, opnieuw bedacht door Diggs en Casal, speelt zich een half jaar later af, nadat Collin de stad heeft verlaten. Miles is nog steeds in de buurt, maar aan het begin van de show wordt hij gearresteerd voor bezit met de bedoeling om te verspreiden, en wordt hij veroordeeld tot gevangenisstraf voor onbepaalde tijd. Zijn partner Ashley (Jasmine Cephas Jones) en hun zesjarige zoon Sean (Atticus Woodward) moeten noodgedwongen verhuizen naar Miles’ hippiemoeder Rainey (Helen Hunt) en Miles’ uiterst onwelkome zus Trish (Jaylen Barron).
Blindspotting de film verzet zich op veel manieren tegen typische filmstijlen - niet in het minst door Diggs de empathische hoofdrol te laten spelen met Miles als zijn onvoorspelbare en gevaarlijke blanke sidekick. Maar het speelt ook in op bepaalde filmverwachtingen. Collin en Miles proberen allebei op verschillende manieren mannen te zijn, wat inhoudt dat ze moeten onderhandelen over hun relatie tot geweld. Regisseur Carlos López Estrada doorbreekt het gemakkelijke, discursieve tempo van de film met plotselinge, stijlvolle weergaven van brutaliteit. Miles en Collin krijgen ruzie en Collin is getuige van een traumatische moord door de politie. In het slot van de film is te zien hoe Collin de schuldige agent onwaarschijnlijk confronteert met een getrokken vuurwapen. Het is een hyperstijlvolle scène die de climax weerspiegelt van high-end genrefilms van Tarantino tot Spike Lee, waarin geen enkel conflict kan worden opgelost zonder dat de wapens tevoorschijn komen.
Dat is echter niet het geval in de tv-show. In ieder geval in de zes van de acht afleveringen van een half uur die beschikbaar zijn voor beoordeling, is er weinig gewelddadige confrontatie of vuurgevechten. Eén aflevering staat volledig in het teken van de afweging om een kind een pak slaag te geven. (Ze besluiten het niet te doen.)
Het onderscheid hier, in genre en benadering, heeft veel te maken met gender. Televisie werd lange tijd gezien als een meer gefeminiseerd medium dan film. Het publiek leunt nog steeds tegen vrouwen , en het STARZ-netwerk in bijzonder heeft geprobeerd een vrouwelijk publiek te cultiveren. Voor Blindspotting , dat betekent het verschuiven van de hoofdrol naar Ashley. Maar het betekent ook een ander soort verhaal vertellen dat minder gaat over de binding en spanning tussen man en vrouw, maar meer over familie en gemeenschap.
Blindspotting is een ambitieuze show van hoge kwaliteit en maakt een aantal dramatische stilistische keuzes, met wisselend succes. Ashley's gesproken woord hiphopmonologen voor de camera lijken vaak onnodig, beladen emoties en karakteriseringen die de enorm getalenteerde Cephas Jones perfect in staat is om directer en effectiever over te brengen door middel van gezichtsuitdrukking en lichaamstaal. Aan de andere kant is de opname van gechoreografeerde bewegingen en ensemble quasi-dansnummers in de serie vaak geïnspireerd. In een van de beste hiervan zit Ashley doodstil in de wachtkamer van de gevangenis, haar gezicht een masker van hopeloze wanhoop, terwijl andere bezoekers snel vooruit bewegen en heen en weer lopen en zenuwachtig om haar heen huppelen. De klok kruipt en raast tegelijkertijd, een levendig beeld van hoe de dierbaren van de opgeslotenen het ook doen, en klaar zijn met de tijd.
Het echte genie van de serie zit echter niet in de Peak TV-innovaties. Het zit in de manier waarop het zijn eigen onopvallende pre-Peak-TV-televisie gebruikt. De meeste directe plots zijn ingehouden sitcom-ketelplaten: Ashley heeft te maken met rijke klootzakken in het hotel waar ze werkt; Ashley probeert erachter te komen hoe ze Sean kan disciplineren nadat hij haar heeft geschopt. Ashley probeert te beslissen wanneer en hoe hij Sean moet vertellen dat zijn vader in de gevangenis zit.
Oakland in de film is het decor voor het drama van Collin. Oakland in de STARZ-show daarentegen is een hele wereld van mensen die onderhandelen over de arbeidsmarkt, wetshandhaving, gentrificatie en een over het algemeen vijandige blanke samenleving.
Maar de banaal-als-levensverhalen krijgen een pijnlijk gewicht in de afwezigheid van Miles. Ashley moet blijven omgaan met kleine dingen. Haar verdriet en wanhoop komen elke dag naar boven, alsof iedereen Norm! Aan Proost . Het leven gaat verder zonder enige ophef, en ze kan het niet stoppen. Een vuurgevecht in deze context zou bijna een verademing zijn.
De serie maakt ook optimaal gebruik van de tv-traditie van meerdere verhaallijnen. de film Blindspotting was gericht op Collin en Miles en hun vriendschap. Het doet niet veel om andere perspectieven te laten zien.
Het tv-programma is heel erg het verhaal van Ashley. Maar andere mensen krijgen ook verhalen. De humeurige tienernachtmerrie Trish blijkt een stuk kwetsbaarder dan ze eruitziet als ze een lening probeert te krijgen om haar eigen stripclub te beginnen. Collin's zus Janelle (Candace Nicholas-Lippman) omcirkelt een zoete, knipper-en-je-miss-het-misschien-romantiek met haar moeders kostganger Earl (Benjamin Earl Turner).
Oakland in de film is het decor voor het drama van Collin. Oakland in de STARZ-show daarentegen is een hele wereld van mensen die onderhandelen over de arbeidsmarkt, wetshandhaving, gentrificatie en een over het algemeen vijandige blanke samenleving. En die onderhandeling doe je niet met wapens, maar met elkaar.
Traditioneel werd film beschouwd als een meer prestigieuze, ambitieuzere en persoonlijkere modus dan televisie. Dat is de laatste tijd enigszins veranderd, omdat tv-budgetten hoger zijn geworden en filmsterren zijn opgedoken in Netflix- of HBO-series. Blindspotting 2021 herinnert ons er echter aan dat televisie niet alleen goed is als het meer op film gaat lijken. Het medium heeft zijn eigen tradities en zijn eigen deugden. Soms zijn kleinere verhalen beter, als je ze wilt zien.
Blindspotting gaat in première op STARZ vanavond, 13 juni.
