De leugen die we onszelf vertellen over genotzucht en wat het kost Cost

wanneer komen de nieuwe Star Wars-films uit

Bijna iedereen in onze samenleving ervaart een soort impuls die ze niet kunnen beheersen. Je kunt je Facebook-pagina dwangmatig bijwerken, dingen kopen die je niet nodig hebt, mensen in het verkeer afwijzen of nog maar één drankje drinken, ook al ben je over je limiet. als therapeuten die veel van de meest herkenbare mensen in Hollywood hebben behandeld, hebben we allerlei problemen met impulsbeheersing gezien - het is iets dat we uit de eerste hand hebben meegemaakt en goed begrijpen. Maar als we onze telefoons horen pingen om een ​​inkomende e-mail of sms aan te kondigen, voelen we ons een van Pavlovs honden - we moeten de drang weerstaan ​​om het te controleren, zelfs als we betrokken zijn bij iets dat al onze aandacht vereist.

We hebben allemaal excuses om aan deze impulsen toe te geven. Het is slechts een tijdelijke onderbreking. Ik verdien een beloning. Morgen ga ik zeker een nieuw blad omslaan. Maar door toe te geven aan deze excuses, nemen we feitelijk deel aan onze eigen vernietiging.

Vernietiging klinkt misschien hard. Een enkele fout op zichzelf - een toetje dat niet op je dieet staat, een aankoop die je limiet overschrijdt, YouTube-video's bekijken terwijl je zou moeten werken - zal je leven niet verpesten. Maar dat is wat zo sluw is aan ons gebrek aan zelfbeheersing. Door je ertoe te brengen toe te geven aan de ene onschuldige drang na de andere, creëren we iets veel gevaarlijkers: een genotzuchtige manier van leven.

DE PRIJS VAN ZELFVERWETENTIE

Er is een enorme prijs voor deze levensstijl: het vernietigt je toekomst. Wat je ook in de toekomst wilt creëren, vereist dat je bevrediging in het heden uitstelt. Laten we zeggen dat je droom is om een ​​baanpromotie te krijgen. Om dat voor elkaar te krijgen, zijn er een heleboel stappen die je zou willen nemen, zoals het cultiveren van relaties met hogere mensen die je kunnen helpen, avondlessen volgen om de vaardigheden te leren die je nodig hebt, of extra tijd steken in lopende projecten, zodat je kunt jezelf verkopen als de tijd daar is. Bij elke stap kom je waarschijnlijk in de verleiding om met vrienden te gaan drinken, je favoriete tv-programma te kijken of te gaan winkelen. Maar alleen door die impulsen te weerstaan, heb je een kans om je droom te verwezenlijken.

Dit is waar, wat je ook wilt creëren. De schrijver die uren gedachteloos op het internet surft, heeft geen tijd of inspiratie meer om te schrijven. De man die dwangmatig naar pornografie kijkt, verliest zijn interesse in een intieme relatie met zijn vrouw. Familieleden die tijdens het eten aan hun telefoon gekluisterd blijven, verliezen hun vermogen om zinvol met elkaar om te gaan.

Zelfgenoegzaamheid put de energie uit die je nodig hebt om uit het leven te halen wat je wilt. Wat zo slinks is aan toegeven aan je impulsen, is dat het je druppel voor druppel afvoert - dus geleidelijk aan ben je je er niet eens van bewust. Historisch gezien werd dit proces gezien als het werk van de duivel in zijn rol als verleider. Hij verleidt je met kleine genoegens, elk onbelangrijk op zich. Hij wacht geduldig terwijl je keer op keer toegeeft. Beetje bij beetje verlies je de wilskracht om zijn verleidingen te weerstaan. Eindelijk betaal je de ultieme prijs: it's too late to bereiken wat je wilde in het leven .

DE LEUGEN DIE ONS ZELFVERZENDIG HOUDT

Helaas, zelf- controle is zeldzaam. We zijn overgegaan van een cultuur van zelfopoffering en zelfdiscipline naar een cultuur van pure, onbelemmerde genotzucht. Elke dag worden we gebombardeerd met advertenties die ons aansporen om onze verlangens te bevredigen: dorst is alles. Luister naar je dorst. Doe het gewoon. Betcha kan er niet één eten.

Deze berichten beïnvloeden ons, maar ze kunnen onze wil om weerstand te bieden niet wegnemen. Er moet iets anders zijn - iets van binnen - dat ons vatbaar maakt voor hen. De beste manier om het te ervaren, is door te kijken wat er gebeurt als je probeert je drang te bedwingen. Probeer dit:

• Breng jezelf terug naar een staat van verlangen die je in het verleden hebt ervaren. Voel de onverzadigbare honger die je drijft om te krijgen wat je maar wilt.
• Stel je nu voor dat je je inhoudt - jezelf verbieden te krijgen wat je wilt.
• Merk op wat je reactie is: hoe voelt het om te worden geweigerd wat je zo graag wilt?

Misschien heb je je verdrietig, angstig, gefrustreerd of boos gevoeld. Maar wat je ook voelde, de meeste mensen schrikken ervan hoe pijnlijk het is om zelfs maar te denken aan zichzelf beroven. Het is verrassend, want logisch gezien weet je dat je er overheen komt. Als je jezelf ervan weerhoudt high te worden, een extra stuk taart te eten of iets online te kopen, zal het even pijn doen, maar de pijn zal verdwijnen. In korte tijd ga je verder en vergeet je dat je het zelfs maar wilde. Zo waarom is dat moment van zelfverloochening zo pijnlijk? ?

Het antwoord: een deel van jezelf - een mysterieuze kracht in je - heeft je van een leugen overtuigd: beroofd zijn is ondraaglijk. Je komt er niet doorheen. Dit is geen leugen waarvan je je bewust bent. Maar dit deel van je denkproces werkt niet in het openbaar, waar je het met logica kunt bestrijden. Het bestuurt je vanuit je onbewuste. Op dat niveau overtuigt het je ervan dat ontbering een soort dood is - iets waar je nooit van zult herstellen.

Als je dit niet gelooft, kijk dan naar een klein kind dat te horen heeft gekregen dat hij iets niet kan krijgen wat hij wil - het kan speelgoed zijn, een suikerhoudende drank, nog een ritje op je rug of iets anders. Hij wordt onmiddellijk overweldigd door gevoelens van intens verdriet en angst. Diep van binnen gelooft hij dat het verlies onoverkomelijk is.

***

Hoe vecht je tegen de leugen? dat ontbering gelijk staat aan de dood als je je er niet eens van bewust bent?

Je moet beginnen met een andere kijk op deprivatie. Het is niet wat je denkt dat het is. Iets onthouden is geen permanent eindpunt, een dood waarvan je nooit meer herstelt. Het is het tegenovergestelde. Ontbering is een poort naar meer leven. Je kunt het niet alleen tolereren, het is de weg naar een vollediger leven dan je ooit voor mogelijk had gehouden. Als je er eenmaal doorheen kunt leven, bevrijdt ontbering je van de slavernij aan je impulsen.

Maar het is niet genoeg om dit te geloven; je moet het ervaren. Dat vraagt ​​om een ​​verschuiving van focus. Normaal richten we ons buiten onszelf, op datgene wat we onszelf ontnemen: seks, een sieraad, een laatste hand poker, enz. Zelfs als we onszelf kunnen ontzeggen wat we willen, blijven we erop gefocust , wensend dat we het konden hebben en ons ervan beroofd voelen. Dit houdt ons gefixeerd op de buitenwereld.

Om jezelf te bevrijden van hunkering, moet je iets anders proberen: de impuls om te ontsnappen weerstaan ​​en gewoon naar binnen kijken naar de leegte. Je weet er echt niets van (heb het je hele leven vermeden), dus blijf er rustig bij. Het zal je misschien verbazen. Sterker nog, als je geduldig in de innerlijke afgrond staart, begin je iets te voelen wat je nooit had verwacht. Wat voelde als een donkere, kale, dode zone licht op met leven. Het is als een baarmoeder, zwanger van potentie.

Probeer dit niet logisch te begrijpen, kijk gewoon of je het zelf kunt ervaren. Probeer de volgende oefening:

• Breng jezelf in dezelfde staat van ontbering die je in de laatste oefening hebt gecreëerd: je wilt iets heel graag en je kunt het niet krijgen. Maak de gevoelens van ontbering zo intens als je kunt.
• Laat nu los wat je wilt. Vergeet het helemaal. Stel je, terwijl je dat doet, voor dat ook de hele buitenwereld verdwijnt; het is niet langer een bron van voldoening voor jou.
• Kijk in jezelf. Wat een gevoel van ontbering was, is nu een enorme lege ruimte.
• Onder ogen zien. Blijf kalm en volkomen stil. Blijf gefocust op de leegte en kijken wat er gebeurt .

De meeste van onze patiënten, wanneer ze deze oefening doen, beginnen een beweging te voelen, een beweging in de leegte, alsof er iets daar beneden is. Dat roeren is de eerste aanduiding van een innerlijke overvloed die je van binnenuit kan vullen. Als je die bron herhaaldelijk ervaart, ontdek je dat beroofd worden van wat je wilt je niet alleen niet doodt, het brengt je in contact met een mysterieuze, innerlijke bron. Wat je ook wilt bereiken - een boek schrijven, een bedrijf opbouwen, een effectieve ouder zijn - wordt mogelijk omdat deze bron van eindeloos creatieve energie nu door je heen stroomt.

Phil Stutz en Barry Michels zijn de auteurs van Tot leven komen: 4 hulpmiddelen om je innerlijke vijand te verslaan, creatieve expressie aan te wakkeren en ontketen het potentieel van je ziel en De hulpmiddelen: 5 hulpmiddelen om u te helpen moed, creativiteit en wilskracht te vinden - en u te inspireren om het leven in voorwaartse beweging te leven , naar New York Times bestseller. Aangeduid als de meest gewilde psychiaters in Hollywood door Lawrence O'Donnell en een open geheim in Hollywood door de New Yorker , De klantenlijst van Barry en Phil omvat topschrijvers, acteurs, producenten, CEO's en andere creatievelingen.