Rob Halford. (Foto: Judas Priest.) Het zijn vreemde dagen voor klassieke heavy metal.
Veel peetvaders van de beweging zijn in de zestig, sommigen bijna 70, waaronder leden van Judas Priest en Black Sabbath. Verschillende hardrock- en metalsterren - Ronnie James Dio, A.J. Pero (Twisted Sister), Jeff Hanneman (Slayer), lemmy en Phil Philthy Animal Taylor (M eiland torhead) - zijn onlangs overleden. De concertverkopen voor sommige acts zijn nog steeds sterk, andere nemen af. OzzFest is al lang voorbij en de laatste nagel aan de kist voor het jaarlijkse Mayhem Fest is waarschijnlijk afgelopen zomer geland. De verkoop van muziek is in het algemeen gedaald en de afgelopen tien jaar werden de Billboard-hitlijsten, radio-uitzendingen en muziekprijsuitzendingen gedomineerd door bloedarmoede popmuziek en hipsterrock.
‘Mensen luisteren nu anders naar muziek. Ze hebben geen tijd om te gaan zitten en de plaat op te zetten en het 30 minuten te geven ... wie de volgende gigantische metalband zal zijn, ik weet het niet. '- Rob Halford
Om het af te maken, Brent Hinds, gitarist van old school-style headbangers Mastodon, vertelde Guitar Player eerder vorig jaar dat hij een hekel heeft aan het spelen van heavy metal, terwijl KISS-bassist Gene Simmons twee jaar geleden verkondigde dat rock dood is.
Gezien het feit dat veel van de peetvaders van het genre, die nog steeds jongere bands inspireren en Europese festivals domineren, waarschijnlijk over een paar jaar met pensioen gaan, waar gaat het dan verder? Zullen we ooit nog heavy bands zien op het supersterrenniveau van Metallica en Iron Maiden? Zal dat klassieke geluid een nostalgisch relikwie worden dat naar de oude vuilnisbakken is gedegradeerd? Of zal het muteren in iets anders? 
Dani Filth van Cradle of Filth. (Foto: Nicole Volz / Heel of Steel.)
Omwenteling is niets nieuws in metaal.
Metal gedijt op een mix van chaos en de minachting van de mainstream. Elk genre heeft een cyclus. Metal en hardrock hebben verschillende fasen doorgemaakt en ik denk dat we die fasen opnieuw zullen beleven, vertelde Zoltán Báthory, gitarist van Five Finger Death Punch, aan The Braganca.In de jaren ’80 stonden hardrock en heavy metal in de schijnwerpers en was destijds waarschijnlijk het belangrijkste genre. Het was een stem van rebellie, de stem van een nieuwe jonge generatie die in opstand kwam tegen het establishment. Het werd een gepassioneerde beweging die uiteindelijk zoveel aanhangers had dat het een eigen micro-economie werd. Plots konden enkele jonge, langharige, getatoeëerde mannen extreem populair worden en miljoenen platen verkopen.
'Qua dingen zijn we een van de grootste extreme metalbands, maar we vinden het steeds moeilijker om eropuit te gaan en de kost te verdienen. Je merkt het verschil... het is niet hetzelfde als het was.'—Dani Filth
Toen metal in de jaren '80 mainstream werd en de glambands hun beeldtaal gebruikten voor poppiergeluiden, begon het genre zijn voorsprong te verliezen. En terwijl thrash metal tekeer ging tegen de angsten voor de Koude Oorlog, werden die begin jaren '90 betwistbaar, een tijd waarin Nirvana en grunge het genre terug in de Amerikaanse underground dreven, en rap de stevige omhelzing van metal over opstand inhaalde, wat de verguisde, gehybridiseerde nü aanzette metalen uurwerk van eind jaren '90 en begin jaren '00. Sindsdien heeft metal een bescheiden opleving van black, folk en symfonische metal gekend, de opkomst van metalcore (die veel fans heeft gepolariseerd) en klassieke bands die terugkeren om hun erfenis terug te winnen. In de afgelopen jaren is de schijnwerpers echter gedimd, ondanks veel nieuwere topacts.
Gitaaricoon Slash vertelde Radio Nova in Zweden deze zomer voelde hij dat zelfs heavy metalbands Top 40 proberen te worden. Het is dus geen grote ommezwaai, zoals voor mij in de jaren '60 en '70 en '80, waar het spannend was en er een gevoel van rebellie en wat dan ook. Dus ik doe gewoon wat ik doe, wat volledig indruist tegen waar het in de industrie om draait. Maar als geheel zal het uiteindelijk beter worden. Het heeft altijd zijn ups en downs. 
Five Finger Death Punch.
Maar voor elke heavy band die streeft naar hitparades, zijn er veel meer die in de schaduw denderen en minder commerciële muziek maken.
Tegenwoordig zit rock zo diep onder de grond dat het weer geloofwaardig wordt, zei Báthory. De kritische massa is er. De economische en politieke omgeving geeft je genoeg redenen om weer boos te worden. Hij noemt schendingen van de grondwet, manipulatie van de media, de tirannie van politieke correctheid en internettrollers onder hen. In de tussentijd kijken we naar een door onszelf veroorzaakte apocalyps, misschien de derde wereldoorlog, misschien de totale ineenstorting van de ecologie van de planeet. Dus misschien wordt het weer tijd dat iemand zegt: fuck dit alles, en heavy metal is misschien wel het genre om je die nieuwe stemmen van rebellie te geven. (Met dat in gedachten is de tijd rijp voor de terugkeer van System Of A Down, een band met scherp politiek commentaar en bijpassende opstandige riffs.)
LEES OOK: Deze Tween-punkband is beter dan alles wat je op de Grammy's hebt gezien
Het is niet alsof metaal helemaal is verdwenen.
Het genre is waarschijnlijk het rijkste in termen van subgenres, en verschillende mid-level bands zoals Periphery, Barones en Ghost, plus de zeer technische bands in de ontluikende tand subgenre, hebben lovende kritieken gekregen en een behoorlijke omzet behaald. Maar veel van de goud- en platina Amerikaanse giganten van vandaag - Godsmack, Disturbed (die dit jaar hun vijfde nummer 1-album scoorden), Avenged Sevenfold, Lamb Of God en Linkin Park in de periferie van de popmuziek - hebben zich in sedentaire formules gevestigd; niemand verlegt hier de grenzen. Niet dat daar iets mis mee is, maar het is een mentaliteit die losstaat van serieuze innovatie, deels een gevolg van een steeds meer verzelfstandigde muziekindustrie. 
Richie Faulkner van Judas Priest.
Hoewel er altijd dynamisch nieuw talent naar buiten komt op indie-niveau, zijn er niet veel muzikale helden (met name van de gitaarvariant) op massale schaal. (Groepen zoals Dream Theater zijn anomalieën.)
Báthory geeft toe dat te veel van een album aan experimenten de veren van toegewijde fans met vaste verwachtingen zou kunnen verstoren. Echter, de meer ongebruikelijke nummers op hun recente dubbelalbum De verkeerde kant van de hemel en de rechtvaardige kant van de hel werden goed ontvangen, dus we plannen iets dat als een drastische verandering kan worden beschouwd, zei hij. Voor elke band is er een moment in je carrière waarop je kunt en er is een moment waarop je geen risico's kunt nemen. Je kunt geen drastische wijziging aanbrengen op je tweede record. Maar dit wordt album nr. 7 voor ons, waardoor we iets onverwachts kunnen doen.
‘Tegenwoordig zit rock zo diep onder de grond dat het weer geloofwaardig wordt.’
Richie Faulkner, gitarist van Judas Priest, benadrukt dat de eerste generatie metalbands originaliteit bezat, iets waar jongere groepen naar zouden kunnen streven.
Ik denk dat er veel bands zijn die terugkijken en proberen te recreëren wat eerder is gekomen, zei hij. Alle pioniers, alle trendsetters, als je ze zo wilt noemen, hebben nieuwe wegen ingeslagen. Als je iets anders doet en de grenzen verlegt, in welke muziekstijl je ook speelt, in welke band of welk genre dan ook, het zal die dynamiek hebben. Het moet wel, anders blijft het in een cirkel ronddraaien en stopt het uiteindelijk. Maar ik denk dat muziek altijd evolueert en organisch groeit, en het creëert uitlopers. Er kunnen dingen ondergronds gebeuren waarvan we niet eens weten dat het een plaats creëert voor een nieuw type metaal. Iemand moet iets nieuws doen, en de fans en het publiek moeten klaar zijn voor die verandering. En ik denk dat het weer zal gebeuren.
Een sleutelfactor voor het voortbestaan van jongere metalbands is simpel: geld. Voorschotten op platenlabels, budgetten en ondersteuning voor tournees zijn gedaald Grote labels willen een groter deel van de actie, en streamingdiensten zijn nog steeds geen grote zegen voor indie-artiesten. Het spel is veranderd en heeft het moeilijker gemaakt voor het ontstaan van het volgende grote ding. 
Vintage Judas Priest.
Hoe gaat zo'n band, na zoveel 360-deals, de headliner van Madison Square Garden zijn? Rob Halford, frontman van Judas Priest, vertelde de Braganca. Hoe gaat zo'n band het Wembley Stadium vullen? Ik weet het niet. Mensen luisteren nu anders naar muziek. Ze hebben geen tijd om te gaan zitten en de plaat op te zetten en het 30 minuten of wat dan ook te geven. Het is hier drie minuten, daar drie minuten, en ga sms'en en Instagram checken zoals ik. Luister, ik hoop dat ik niet overkom als een saaie ouwe lul. Ik baseer wat ik nu zeg op feiten. Het is gewoon zoals het is. Wat ik bedoel is je vraag over wie de volgende gigantische metalband zal zijn, ik weet het niet.
Zelfs grote bands in andere subgenres vinden het een uitdaging om vooruit te komen.
We zitten niet in het hogere echelon, maar in de reikwijdte van de dingen zijn we een van de grootste extreme metalbands, vertelde Dani Filth, frontman van Cradle Of Filth, aan The Braganca. Maar we vinden het steeds moeilijker om naar buiten te gaan en de kost te verdienen. Je merkt het verschil. Tegenwoordig is het niet meer zoals het was. Ik denk dat het laatste grote jaar waar iedereen het over had 2008, het laatste grote jaar was dat mensen in de metalscene zeiden dat ze een sportwagen kochten of uitgingen en grote shows deden. Misschien zal het in cycli rondkomen, zoals het in het verleden heeft gedaan. Misschien wordt het over 10 jaar weer groter. Mensen zijn op zoek naar antwoorden. Er zijn nog steeds de fans.
'Als touren het geld is, dan moeten we uitbreiden naar Rusland, China en Oost-Europa, die metal beginnen te omarmen.'
Je moet er 10 jaar in stoppen voordat het blijft hangen, benadrukte Halford. Het kan me niet schelen wie je bent in metaal. Je moet al dat tijdsbestek kunnen doorlopen om een attractie te krijgen, en dan [zelfs] daarna weet je niet echt hoe het zichzelf zal onderhouden en onderhouden. Zoals met alles, is het een kwestie van afwachten.
Het zijn de bands met de grootste honger die hun stempel drukken, en tegenwoordig moet je een meer dan gezonde eetlust hebben om de sleur van het touren door te breken. Maar er is een interessante wending ontstaan in de uitbreiding en evolutie van het metaal. Terwijl het Westen misschien, althans voorlopig, een beetje afgekoeld is in de wereld van de heavy rock, is het Oosten zich aan het openstellen.
Als touren is waar het geld zit, dan moeten we uitbreiden naar Rusland, China en Oost-Europa, die metal beginnen te omarmen, zei Filth. Sommige van onze grootste recente shows waren niet in Duitsland of Frankrijk of Scandinavië, ze waren in Hongarije, Bulgarije, Roemenië en Polen. Plaatsen daarvoor waren een beetje uitgehongerd voor bands. Maar als [die markten] opengaan, kunnen bands om de vier jaar een album hebben [in plaats van twee] omdat de normale album-/tourcyclus zou kunnen worden verlengd. Nu kunnen we een volledige Russische tour doen, Azië, China, Jakarta, Singapore en een Oostblok-tour. Dat is misschien het enige dat de bands nodig hebben.
Er is een zekere ironie van metalbands die een beroep doen op de rechteloze jeugd van landen die de politieke tegenstellingen van Amerika zijn. Maar dan is misschien de stem van opstand nodig waar die nodig is; het klinkt alsof Amerika het opnieuw hard nodig heeft.
***
Onze meest verwachte albums van 2016
