Neko Atsume (Foto: screenshot / youtube)
De laatste tijd is er veel kritisch belangrijk gepraat over de convergentie van seksisme en geweld in de videogamewereld. Voor degenen onder ons wiens hersenen een pauze nodig hebben van pogingen om barrières van seksisme, privileges en andere systemische culturele gevaren te slechten, bied ik dit aan:
Een videogame in een taal die je misschien niet spreekt, waarin je naar katten kijkt die af en toe komen en gaan vanuit je denkbeeldige achtertuin. Verder gebeurt er zo goed als niets.
Ik probeer niet te veel van mijn recreatieve ideeën van Ondeugd , maar als ik lees over Neko Atsume (losjes, Gather the Cat), de sim-kitty-rage die de internationale productiviteit tot een bijna volledige vertraging heeft gebracht, ik wist dat ik het moest downloaden. Nou, ik wist dat ik eerst moest uitzoeken hoe ik de Kanji-naam in de App Store moest kopiëren en vervolgens moest proberen deze te downloaden. Het zag er eenvoudig genoeg uit, ook al kon ik de regels niet lezen: koop wat spullen met sardinegeld en kijk hoe kleine veelkleurige katten verschijnen en met het spul spelen, en dan vertrekken. Kijk dan hoe andere katten komen. Later.
Ahhhhhh. Hoe simpel en ontspannend. In tegenstelling tot het echte leven.
Zoals een Neko Atsume-blogger, Kuroo, vertaalt, is de zelfgedefinieerde focus van de game precies dit: 'De katten die zich in onze achtertuin verzamelen, is geruststellend. Het is eigenlijk zo'n app.' |
Behalve, wacht. Had mijn eigen echte leven er al een tijdje, en sinds afgelopen zomer in alle ernst, ook niet op gelopen om veelkleurige katten in de tuin te zien verschijnen, dan weg te gaan en later weer terug te komen? Had ik eigenlijk niet twee van de meest regelmatige zwerfbezoekers in mijn echte achtertuin in Brooklyn genoemd? Had ik niet eens wat goedkope opslagbakken gekocht, een paar oude Omaha Steaks zeecontainers kapot gemaakt voor isolatie, en vriendelijk gevraagd bij de plaatselijke ijzerhandel of ik wat overgebleven balen decoratief stro mocht hebben voor mijn veelkleurige, echte, niet-geanimeerde bezoekers om warme winteronderkomens te hebben? Had ik niet eens een trap-castratie-training gevolgd, aangeboden door het NYC Feral Cat Initiative, om er zeker van te zijn dat mijn favoriete terrasstoelfreeloaders me geen lentekatjes zouden bezorgen, en had ik toen een depressieve, gekooide kat bestuurd naar Glendale, Queens, at7 uur 's ochtendstien uurzaterdag, om erachter te komen dat hij al gecastreerd was? En nu de lente er was, had ik niet gewoon de gewoonte doorbroken om elke 30 minuten buiten het keukenraam te kijken om te zien of ze veilig in hun schuilplaatsen waren terwijl ik achter mijn computer probeerde te werken? OK. Ik had. Alles. Schuldig zoals aangeklaagd.
Maar heb ik ECHT net een videogame gedownload om dezelfde twijfelachtige interesse na te bootsen die mijn man maandenlang zichtbaar zorgen baarde? Maar wacht, het is logisch.
Hoewel kattenliefhebbers allemaal een beetje irrationeel zijn - onthoud dat katten geen dieren zijn die vrijelijk genegenheid uitdelen, of, in het geval van Neko Atsume, gouden sardine-valuta en kleine snuisterijen - ze staan allemaal op dezelfde pagina. Katten, tenminste als ze je LP-stekels niet verscheuren of op je schoenen urineren, zijn rustgevend om in de buurt te zijn. Kijken naar. Om over na te denken. Ze zijn een veilige, zachte plek voor een vermoeide geest om te rusten, en het blijkt dat de suggestie van dit rustgevende, het leven-moet-zo-veel-eenvoudiger-voor-je-dier werkt, zelfs als het wordt gesuggereerd in een kinderlijk rustieke cartoonvorm op uw telefoonscherm. 
Kat aan het chillen in de achtertuin. (Foto: screenshot/ youtube)
Zoals een Neko Atsume-blogger, Kuroo, vertaalt, is de zelfgedefinieerde focus van de game precies dit:
De katten die zich verzamelen in onze achtertuin,
alleen al ernaar kijken is geruststellend.
Het is eigenlijk zo'n app.
En langzaam merkte ik, en met langzaam bedoel ik snel, omdat ik dit ding nu pas vier dagen speel, dat mijn vermenging van echte katten-kijken-comfort-zoeken en virtueel katten-kijken-comfort-zoeken verwarrend werd. .vrijdag's Nachts bleef ik boven om het spel te spelen - blikjes tekenfilmtonijn of dienbladen met denkbeeldige sashimi bij te vullen, nep-pluizige kussens neer te zetten - ver voorbij de etenstijden van mijn echte huiskatten, en ze uitgehongerd binnen twintig minuten nadat ik mijn dutje had verwoest botten van de echtgenoot voor levensonderhoud. Midden in de nacht, wakker om naar de badkamer te gaan, vroeg ik me af of ik de iPad aan moest zetten en ervoor moest zorgen dat de Neko Atsume kattenvoerbakken vol waren, zodat meer katten konden komen en gaan terwijl ik sliep en me meer zou brengen sardine valuta. Ik liet iedereen in een Brooklyn-bar mijn kattenvideogame zienop zaterdag. Ik stuurde schermafbeeldingen van coole dingen die in het spel plaatsvonden - zoals de keer dat de zeldzame honkbalspelende kat de tuin kwam bezoeken - naar een goede vriend die ik ook had meegesleept. Ze was natuurlijk alleen zo onder de indruk, nadat ze al een aantal van haar echte dollars had uitgegeven (de game is gratis, maar biedt een in-app-aankoop van extra sardines) om haar achtertuin uit te breiden tot een volledig binnen-buiten katten freaking paradijs .
En vanmorgen, tussen het werken aan freelance stukken en het doen alsof ik naar de sportschool ging, controleerde ik regelmatig Neko Atsume. (Het is mogelijk dat ik het op meerdere apparaten heb geïnstalleerd.) Tijdens een waspauze, dat wil zeggen een pauze van zowel mijn werk als Neko Atsume, nam ik een deken mee naar buiten om te drogen in de zon. Ik merkte dat ik per ongeluk een kleine droogbal had meegesleurd: een stekelige plastic stekelvarken bedoeld om je kleding in de droger te verdringen. Ik staarde naar het kleine stekelige plastic droogrek stekelvarken op de terrasstenen aan mijn voeten. Dat zou ik kunnen inbrengen, dacht ik. Of ik kan het voor de katten in de achtertuin achterlaten en kijken of het katten aantrekt om ermee te spelen.
Een van de buitenkatten zag ik trouwens later. Ze liet me geen gouden sardientjes na. Toen ging ze weer weg.
