Hayao Miyazaki's De jongen en de reiger begint met een luchtaanval en eindigt met een oprechte acceptatie van de wereld zoals die is, met mislukkingen, kwaad en zo. Het is een typische Studio Ghibli-film, waarin een jonge hoofdpersoon het opneemt tegen een fantastische wereld terwijl hij in het reine komt met zijn eigen complexe realiteit. Miyazaki kondigde tien jaar geleden zijn pensionering aan met zijn meditatieve boek De wind waait , maar de legendarische filmmaker is gelukkig teruggekeerd om een van zijn beste, fantasierijkste en volwassen films tot nu toe af te leveren.
| DE JONGEN EN DE REIGER ★★★★ (4/4 sterren ) |
De film volgt Mahito, een jongen die worstelt met het verlies van zijn moeder tijdens een reeks bomaanslagen in Tokio. Zijn vader, een ervaren leider in een vliegtuigfabriek, brengt hem naar een landgoed op het platteland dat werd doorgegeven in de familie van zijn moeder. Daar begint de vader van Mahito een verbintenis met de tante van de jongen, een poging om stabiliteit te creëren die alleen maar voor meer verwarring zorgt. Mahito worstelt met zijn nieuwe huis en de nieuwe mensen daarin, wat alleen maar verergerd wordt door een mysterieuze grijze reiger die over het terrein sluipt.
Het duurt niet lang voordat de mystieke elementen van de film zich bekend maken, en Mahito wordt door de reiger naar een onmogelijke toren geleid, een toren die toegang geeft tot andere tijdperken en werelden. Mahito waagt zich in een heldere en kleurrijke onderwereld, vastbesloten zijn moeder te vinden en de orde in zijn eigen leven te herstellen. Onderweg komen hij en zijn onverbeterlijke reigergids bekende gezichten en vreemde vijanden tegen, waaronder een leger hongerige parkieten.
De jongen en de reiger wekt bij elke bocht verwondering en ontzag, ingewikkeld geanimeerd en warm verteld. Het geheel ziet er ongelooflijk uit, er is zoveel aandacht besteed aan elk getekend detail dat de geanimeerde wereld zich opmerkelijk geleefd voelt. De score van de film is een hoogtepunt, gevuld met echoënde, dramatische piano-akkoorden die bijdragen aan het massieve en kosmische gevoel van het verhaal. Het conflict wordt verscherpt; het zijn Mahito en een paar bondgenoten die het opnemen tegen een wereld die, zo niet vijandig, niet gemaakt is om de bewoners ervan te laten gedijen. Hoewel de bewoners van deze vreemde onderwereld voornamelijk uit schaduwmensen en pelikanen bestaan, weerspiegelen hun lot de onze.
Natuurlijk is er ook veel humor. Miyazaki creëert veel fysieke komedie met zijn geanimeerde dieren, waarbij de uiteindelijke antropomorfisering van de reiger tot menig lachwekkende grap leidt. En hoewel de parkieten misschien groot en angstaanjagend zijn, zorgt hun affiniteit voor extra groot keukengerei elke keer weer voor een lach.
Miyazaki heeft altijd een voorliefde gehad voor het animeren van gedenkwaardige wezens, en deze film is niet anders: Geestig weg heeft roetsprieten, Prinses Mononoke heeft boomgeesten, en De jongen en de reiger heeft de volkomen prachtige warawara. Van alle geliefde kleine jongens van Studio Ghibli zal laatstgenoemde ongetwijfeld een nieuwe favoriet zijn, van hun ingenieus schattige ontwerp tot hun poëtische doel binnen de film zelf.
Maar genoeg over de schattige dingen: dit is nog steeds een serieuze film met zware thema's. Persnotities die vorige week tijdens een vertoning werden verstrekt, beschrijven dit De jongen en de reiger als ‘een semi-autobiografische fantasie over leven, dood en schepping’, en Miyazaki heeft een gevoelvol verhaal geschreven over volwassen worden in het licht van vrijwel voortdurend verdriet en strijd. Dit zou heel goed de laatste film van de 82-jarige regisseur kunnen zijn, en die realiteit weegt zwaar op zijn verhaal. Terwijl het einde van de film zich bezighoudt met de fantasierijke abstractie waarin Miyazaki zijn verhalen graag schildert, waardoor de zaken een beetje verdoezeld worden, wordt de kijker er alleen maar verder in getrokken. Hoewel de dingen doordrenkt zijn van metaforen, is er een beslist gevoel van finaliteit wanneer Mahito de toekomst kiest die hij voor zichzelf en zijn dierbaren wil.
Mahito’s wereld heeft zoveel te ontdekken, waar hij zich aan moet overgeven en waar hij op zijn hoede voor moet zijn, maar dat geldt ook voor de andere landen die hij op zijn reis tegenkomt. De jongen en de reiger roept vragen op over onze rol in de wereld, hoe we allemaal gedoemd zijn die te beschadigen en erdoor beschadigd te raken, maar de film durft ook te dromen dat het leven toch wel de moeite waard zou kunnen zijn.
Waarnemersrecensies zijn regelmatige beoordelingen van nieuwe en opmerkelijke cinema.
